Kazimierz Rudzki we wspomnieniach Bohdana Łazuki

zapraszamy 25 sierpnia na filmową opowieść

Kazimierz Rudzki był aktorem, reżyserem teatralnym, dyrektorem teatru.

Jego ojciec był właścicielem firmy gramofonowej i wydawnictwa muzycznego.

W latach 1929-32 studiował w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie (dyplom 1935). W sezonie 1932/33 był słuchaczem Instytutu Reduty.

W latach 1933-1934 odbywał służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Łączności w Zegrzu. W 1934-35 pracował w rodzinnej Fabryce Płyt Gramofonowych.

W latach 1938-39 był reżyserem i grał drobne role w Stołecznym Teatrze Powszechnym.

Brał udział w kampanii wrześniowej; po bitwie pod Kockiem dostał się do niewoli. W obozach jenieckich przebywał do stycznia 1945 r.

Aktywnie uczestniczył w obozowym życiu kulturalnym.

Po wojnie wrócił na krótko do Warszawy, gdzie współpracował z Warszawską Szkołą Dramatyczną Janusza Strachockiego. Następnie wyjechał do Torunia, gdzie organizował Teatr Ziemi Pomorskiej, a następnie do Łodzi, gdzie został przydzielony do Wytwórni Filmowej Wojska Polskiego jako asystent reżysera PKF. Na sezon 1945/46 zaangażował się jako reżyser do Teatru Wojska Polskiego w Łodzi, w tym samym sezonie związał się jako reżyser i konferansjer z łódzkim Teatrem Syrena.

W sezonie 1946/47 był w składzie kierownictwa Teatru Kameralnego Domu Żołnierza.

W Łodzi przebywał do 1948, ale często wyjeżdżał gościnnie do innych miast. W 1948 z Teatrem Syrena przeniósł się do Warszawy, do 1955 był jego aktorem i reżyserem, a w latach 1950-54 także dyrektorem. Od 1955 do końca życia grał w Teatrze Współczesnym w Warszawie. Wielką popularność przyniosły mu występy na estradzie, w kabaretach, radiu i telewizji.

Był wspaniałym recytatorem, konferansjerem i gawędziarzem, cenionym pedagogiem.

W latach 1954-57 był prorektorem warszawskiej PWST. W 1953 zorganizował i następnie został dziekanem Wydziału Estradowego. później wykładał tu sztukę estradową na Wydziale Aktorskim (w 1966-69 był dziekanem tego Wydziału). Sporadycznie uprawiał publicystykę; przez parę lat (od 1947) prowadził stałą rubrykę w “Szpilkach”. Był również redaktorem książki “Dymek z papierosa”, poświęconej dawnym kabaretom. Był czynnym działaczem ZASP-u i SPATiF-u.

Wystąpił w wielu filmach dokumentalnych.